شایان شلیله و سایت وبنا ؛ یا دارو دسته نیویورکی ها!؟

این نوشته را نه در باب دروپال می نویسم و نه در اندر احوالات طراحی سایت، بلکه در ادامه دل نوشته ای را برای کاربران سایت مرکز دروپال ایران می نویسم از پشت پرده وب فارسی، به جهت آشنایی با آنهایی که خود را صاحب و قیم! وب سایت های ایرانی می نامند!! به قول شاعر:آهسته قدم بزن برادر اینجا، حتی نفس بهار تاول زده است!!

راهی را که به تنهایی آمدیم!

16مرداد سال 1391 ، تولد سایت بی ادعای مرکز دروپال ایران بود، در آن روز ها دیگرانی که همه چیز را در طراحی سایت، تجاری می دیدند این بار وب سایتی را دیدند که تلاش می کرد تا تعریف متن باز را بار دیگر در میان وب سایت های فارسی زبان فریاد کند، مرکز دروپال ایران وب سایتی بود که در کمتر از 100 روز از راه اندازی اولیه خود پیچ رنک 4 را بدون کمک آقازاده های وب بدست آورد ، جذب بیش از 2000 کاربر ثبت نامی و فعال در 9 ماه اول ، انجام انواع پروژه های متن باز و در عین حال تجاری ، طراحی و به اشتراک گذاری انواع ویدیوهای آموزشی و قالب های رایگان دروپال ، همه و همه فقط با کمک دوستان دلسوز متن باز و کاربرن سایت محقق شد نه آقایان مدعی!

آیا شایان شلیله بزرگ است؟!

خوب به خاطر دارم 25/بهمن ماه، اختتامیه جشنواره وب ایران بود که به خاطر حضور یکی از وب سایت های دروپالی ما در مرحله فینال ، توفیق اجباری شد که به محل مراسم اختتامیه بروم، مراسم ظاهر شکیلی داشت ، استقبال هم خوب بود، خاور زمین که به پشتوانه شایان شلیله متولی برگزاری این جشنواره شده بود هم چهره قابل احترامی از خود به نمایش گذاشت، به محض رسیدنم ، پسر سفید پوشی را بالای سن دیدم که با صدای آرام خود از تاریخچه جشنواره و حامیانش می گفت ، حرف های زیبای جوان همه را جذب کرده بود، خوش کلام بود با چهره ای آرام، وقتی آخر بحث فهمیدم این همان شایان شلیله است، به بودنش در وب فارسی افتخار کردم. همه دم از همدلی می زدنند و حمایت های لازم ، دوستی و کمک به یکدیگر شعارهای قشنگ شرکت خاورزمین، وبنا و شایان شلیله بود. دید مثبتی در بین وب سایت های جوانتر پیدا شده بود، مدیران سایت هایی را در مراسم می دیدم که با 15-16 سال سن یک نابغه در حرفه خود بودند اما پشت درب سایت های قدیمی و سرمایه دار مانده بودند و هنوز فرصتی برای دیده شدن نداشتند. فرصتی که وبنا مدعی است به همه وب سایت های فارسی زبان می دهد!!

آنچه (در واقعیت)گذشت!

به نظرم جشنواره علارقم انتقاداتی که به داوری ها شده بود ، قدم رو به جلویی در وب فارسی بود، بعد از جشنواره بنا به شناختی که از مجموعه شایان شلیله و دوستان! پیدا کرده بودم اسم سایت وبنا را هم به لیست کسانی که از حمایت دم می زدنند در کنار بقیه سایت ها نوشتم، سایتی که مثلاً در بخشی با عنوان معرفی سایت های جدید ظاهرا! خواستار حمایت از همه سایت ها است.
سایت مرکز دروپال ایران پس از نزدیک به 9 ماه فعالیت به صورت آزمایشی با راه اندازی بخش های جدید، رسماً افتتاح شده بود و به روال پیش بینی شده طبق تماسی که با سایت های بزرگی نظیر ایتنا، یک ادمین، وبنا، دروپال فارسی و... گرفته شده بود قرار بر تعامل بیشتر داشتیم، برخی از سایت ها همان اول کار رقم های میلیونی را برای تعامل اظهار کرده بودند، خواه برای یک خبر، خواه برای یک مطلب یا بنر، و بدون تعارف و ظاهر سازی مطالبات خود را بیان کردند و مرکز دروپال ایران هم این هزینه ها را پرداخت کرد، برخی از سایت ها هم بدون منت و قید و شرط همسو با شعارهای خود، دست دوستی دادند، که هم از آنهایی که روراست بودند و غم نان داشتند ممنونیم و هم آنهایی که بی منت ما را یاری کردند! اما خارج از این 2 گروه دارودسته ای بودند که در لباس خیرخواهانه! بیش از 2 ماه برای درج یک مطلب ساده در وب سایت پرمدعای خود به شعور دیگران توهین کردند! و بدون بیان اصل ماجرا و عدم بیان حقیقت صرفا به دنبال جلب رضایت دوستانشان بودند!! که در نهایت این موضوع رو از یکی از نزدیکان آقای شایان به نام م.ش شنیدم و دیگر کاری به وبنا نداشتم.

برادر عزیزم!
آقای شلیله
این حق شماست که در تعاملات ، حمایت ها و  سیاست های وب سایتتان با هر سلیقه ای که دوست دارید اقدام کنید، اما چه بهتر که شفاف و گویا به همه بفرمایید! که مثلاً چون آقای ایکس که از دوستان من است و کار دروپال می کند پس از تعامل و حمایت با دیگر دروپالی ها معذوریم!! حتی در حد یک خبر! توصیه می کنم یک تابلو اول وب سایتتان بزنید که فقط رفقا وارد شوند! نه عموم!! به جای اینکه چند ماه دیگران را معطل و خسته کنید تا بیخیال شوند!

در کنار دوستان وب!

راه ما و سایت هایی شبیه ما بدون لابی بازی ادامه خواهد داشت، خدا را شاکرم که وب فارسی امروز نیازی به دوستی های خاله خرس! ندارد. ما از امروز فقط کاربران سایت خود را می شناسیم. و جزء آنکه باید از کسی یاری نمی خواهیم.

به همه رفقا سلام برسانید!